به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: امتداد از قول ریحانه طباطبایی روزنامهنگار مینویسد: «البته سخنان روحانی در نشست خبری، تفاوتهایی با اظهارات اخیرش داشت. رد پای حضور بایدن در آن دیده میشد، یعنی رفتن ترامپ و آمدن بایدن کورسوی امیدی برای دولت روحانی ایجاد کرده و نسبت به گذشته لحنی محکمتر و شاذتر داشت.
اما آقای روحانی سخنانی را بیان کرد که برای من نه به عنوان یک روزنامهنگار، که به عنوان یک شهروند جای سؤال داشت. در مورد تورم و رکود و سایر مسائل اقتصادی به گونهای صحبت کرد که تعجببرانگیز بود. به نظر میرسد آقای رئیسجمهور، خود خرید منزل را انجام نمیدهد و کسی هم به او درباره هزینههای اقلام روزمره اطلاعی نمیدهد. از آقای روحانی تنها یک سری دستاورد اقتصادی شنیده شد که گویی این دستاوردها به دولت سوئیس اختصاص دارد، نه دولت روحانی چرا که دستاوردهای نام برده از سوی رئیسجمهوری در زندگی مردم ملموس نیست.
پس از گذشت بیش از 7 سال کمترین انتظاری که از آقای روحانی میرفت این بود که به خاطر اشتباهات، کمکاریها و مدیریت غلط یک عذرخواهی کند و درصدد جبران آن برآید اما ایشان همواره اظهار میدارد که ما بهترین هستیم و بیسابقهترین عملکرد را از خود نشان دادهایم.
از منظر سیاسی هم مطابق معمول آقای روحانی در نشست خبری خود به مخالفان تندروی خود در جریان اقتدارگرا، حمله کرد... من صحبتهای آقای روحانی درخصوص ایراداتی که مجلسیها از برجام میگیرند را میپذیرم اما یک زمانی، هنگامی که این سخنان آقای روحانی را میشنیدیم خوشحال میشدیم و به وجد میآمدیم اما اکنون این حرفهایش هم هیجانی ایجاد نمیکند، چرا که حاضر نیست اشتباهات و ایرادات خود را هم بیان کند و اینطور به نظر میرسد که هر گونه مشکلی را بر گردن دیگران میخواهد بیندازد. آنقدر کمکاری از دولت او دیدهایم که دیگر حرف زدن به تنهایی کمکی نمیکند...
در پایان فکر میکنم روحانی در نشست خبری اخیر خود اندکی تلاش کرد تا به روحانی سال 92 و انتخابات 96 نزدیک شود اما به دلیل آنکه عمر دولتش رو به پایان است، حرف زدن او دیگر بیفایده است».
تعجب روزنامهنگار اصلاحطلب از «گزارش سوئیسی روحانی» یادآور سخنان آقای سید رضا اکرمی (رئیس وقت شورای فرهنگی نهاد ریاستجمهوری) است که تابستان 95 با انتقاد از تناقض قول و فعل برخی دولتمردان گفت «متاسفانه نتیجهمحور عمل نمیکنیم. سوئیسی حرف میزنیم، آفریقایی عمل میکنیم». او که مدتی بعد برکنار شد، با اشاره به ماجرای حقوقهای نجومی گفته بود «خداوند نوبخت و صفدر حسینی را به موزه بسپارد. اگر حسینی آن گونه که نوبخت میگوید، ذخیره و امانتدار کشور بود، چرا از ریاست صندوق توسعه ملی برداشتید؟! خداوند به همه عقل بدهد».